چرا سریال ترسناک در شبکه نمایش خانگی متوقف شد؟
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۶۰۳۶۹
چندی پیش سرپرست دفتر نمایش خانگی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که از این پس به هیچ عنوان در شبکه نمایش خانگی به کارگردان سریال «احضار» اجازه ساخت کاری داده نخواهد شد؛ این حرف در حالی زده شد که تاکنون هشت قسمت از سریال ترسناک «احضار» به بازار آمده و به یک‌باره پخش سه قسمت دیگر متوقف شد.
خبرنگار ایسنا در تماسی با رامین عباسی‌زاده - کارگردان این سریال - علت چنین تصمیمی را از سوی مصطفی سماوات - سرپرست دفتر نمایش خانگی - جویا شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عباسی‌زاده که سابقه تهیه سریالی چون «شمس‌العماره» و همچنین همکاری با پروژه «او یک فرشته بود»، «پلیس جوان» و «کت جادویی» را در تلویزیون دارد، درباره دلیل اصلی این واکنش، به ضرب‌المثل «شیر دهانش را سوزانده، به دود فوت می‌کند» اشاره می‌کند و با اظهار این مطلب که لازم است گفته‌های سرپرست دفتر نمایش خانگی را درباره خود یک شوخی بداند، می‌گوید: در صحبت‌های ایشان به مواردی اشاره شد که به طور خلاصه تنها به ذکر چند نکته در مقام پاسخ بسنده می‌کنم. آقای سماوات در مصاحبه‌اش بیان کرده: «به دلیل اختلاف مالی پخش کننده و تهیه‌کننده به هر دو طرف گوشزد کردیم که اگر از فرصت استفاده نکنند و سریال پخش نشود در لیست سیاه قرار می‌گیرند.» گرچه که حتی یک بار هم درباره این موضوع نه با من و نه وکیلم تماسی گرفته نشده، چه برسد به اینکه حضوری گفته باشند؛ البته به گمانم آقای سماوات در قرارهایش با پخش‌کننده چیزی دیگری به او گفته‌اند. ولی چنانچه بپذیریم که چنین چیزی را به من هم گفته‌اند، چرا به حرف خود تمام و کمال عمل نکرده و در مصاحبه خود پخش‌کننده را هم محروم نکردند؟
او همچنین می‌گوید که ریشه اصلی اختلافات به وجود آمده، مسائل مالی بوده و هست ولی او دوست ندارد مسائل کاری خود را با مطرح کردن در رسانه‌ها حل کند؛ زیرا می‌توانند مشکلات خود را با گفت‌وگو حل کنند.
عباسی‌زاده در همین راستا تصریح می‌کند: دلیلی نمی‌بینم حتی از دشمنم بدگویی کنم، چه برسد به کسانی که آنها را در جایگاه مدیریتی فرهنگی می‌بینیم. به همین دلیل بهتر بود به جای مطرح کردن مشکلات به صورت رسانه‌ای از طرفین ماجرا دعوت می‌شد تا حرف‌هایشان شنیده شود.
او در ادامه درباره اظهارات سماوات درباره استقبال مخاطبان از سریال «احضار» می‌گوید: چنین آمار و ارقامی باید از طریق یک منبع رسمی اعلام شود، نه اینکه بر اساس حدس و گمان یا تمایلات شخصی به فلان کارگردان یا فضای کاری‌اش بگوییم این سریال با استقبال مواجه شده یا نه. مشکلات به ما اجازه نداد طبق برنامه‌ریزی‌هایی که داشتیم سه قسمت آخر را در اختیار مخاطب قرار دهیم و از این بابت عذرخواهی می‌کنیم. درصدد حل این مشکل هستیم ولی ابتدا باید اجازه دهیم این قسمت‌ها هم توزیع شوند، آن وقت درباره موفق بودن یا نبودن سریال صحبت کنیم.
این تهیه‌کننده در همین راستا به دو نکته دیگر هم اشاره می‌کند: اول اینکه ما برای ساخت این سریال از نابازیگرانی استفاده کردیم که روزها و ماه‌ها برای آموزش آنها وقت گذاشتیم. چون اعتقاد داشتیم از همین افراد استعدادهایی به جامعه هنری و سینمای ایران معرفی می‌شود. ولی ظاهراً این کار، برنامه‌های عده‌ای را به هم زده است، همان‌ها که نقش‌فروشی می‌کنند یا قیمت فلان بازیگر متوسط را با هزاران زد و بند یک شبه چند صدمیلیون بالاتر می‌برند.
او با بیان اینکه ما اساساً نسبت به پدیده‌ای که قبلاً آن را تجربه نکرده‌ایم، دافعه داریم، می‌گوید: ما ایرانی‌ها بیشتر اوقات نسبت به همه چیز گارد داریم. سریال «احضار» به نوبه خودش کار جدیدی است و احتمالاً راه را برای کسانی که می‌خواهند این ژانر را تجربه کنند، باز می‌کند؛ البته می‌دانم که هر اثری نقاط ضعفی هم دارد و این سریال هم همین گونه است. اما راه نقد از هر گذرگاهی عبور کند از سنگلاخ ترور شخصیتی و بدگویی عبور نمی‌کند.
عباسی‌زاده درباره منابع مالی سریال می‌گوید: این سریال با هزینه‌های شخصی ساخته شده و به جایی وصل نیست. تریبون تبلیغاتی هم نبوده و نخواهد شد. من فکر می‌کنم یکی از دلایل هجمه‌های اخیر به سریال «احضار» مربوط به مسائل مالی بوده، وگرنه چه بسیار سریال‌های بی‌سرانجام و بدسرانجامی که این اواخر داد مخاطب را سرآورده‌اند ولی آقای سماوات نه آنها را محروم کرده و نه تهدید. شاید هم صلاح بر این است سریال «احضار» که با پول پاک شخصی و بدون رانت تولید شده، نزد افکار عمومی قربانی شود تا توجهات به سمت دیگری جلب شود.
او ادامه می‌دهد: تجربه سال‌ها فعالیت در این عرصه به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان به من آموخت که وظیفه مدیر حل مشکلات است، نه ایجاد تشنج. امیدوارم در کنار آن همه هیجان کاذب برای تصاحب پست، کمی به شیوه درست مدیریت فکر کنند یا از مدیر کل سابق یاد بگیرند.
کارگردان «احضار» در پایان سخنان خود بیان کرد: نمی‌دانم که آیا قبلاً هم با سینماگران یا فعالان حوزه سریال‌های شبکه خانگی چنین برخوردی شده است یا نه، ولی ترجیح می‌دهم در حافظه‌ام چنین چیزهایی را ثبت نکنم. اما از آنجا که ما ایرانی‌ها حافظه تاریخی خوبی نداریم مطمئنم چندی دیگر وقتی از آقای سماوات یا سرپرستانی از این دست سوال شود که آیا تا به حال با کسی چنین برخوردی داشته‌اند یا نه؟ پاسخشان منفی خواهد بود.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: شبكه نمايش خانگي سریال احضار رامین عباسی زاده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۶۰۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شبکه نمایش خانگی مروج چه اندیشه‌ای است؟!
بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.
سید محمدمهدی موسوی در حوزه نوشت: چندی پیش خبری در رسانه‌ها انتشار یافت مبنی بر این که برای تولید هر قسمت سریال شبکه نمایش خانگی به طور متوسط ۳ تا ۵ میلیارد تومان هزینه می‌شود و طبعاً بخش قابل توجهی از این هزینه سرسام آور صرف پرداخت به بازیگران یا به تعبیر درست‌تر سلبریتی‌ها می‌شود.
به عنوان مثال چنانچه یک سریال شبکه نمایش خانگی ۱۵ قسمت داشته باشد به طور میانگین ۶۰ میلیارد تومان صرف ساخت آن می‌شود.
بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.
با نگاهی اجمالی به آثار شبکه نمایش خانگی از آغاز این جریان در سال ۸۹ با تولید و پخش سریال «قلب یخی» تا به امروز که سریال هایی، چون «افعی تهران»، «جنگل آسفالت» و ... مورد توجه مخاطبان پلتفرم‌های داخلی است، می‌توان به اختصار به نکاتی اشاره کرد که با مقوله سبک زندگی و نوع نگرش به این مساله ارتباط نزدیکی دارد و از همین رهگذر می‌توان تا حدی به این پرسش پاسخ داد که آثار شبکه نمایش خانگی مروج چه فکر و اندیشه‌ای هستند؟!
۱-هر چند برخی سریال‌ها در سال‌های اخیر مروج زندگی‌های تجملاتی یا به اصطلاح لاکچری بوده اند، اما در عین حال، شمار دیگری از آثار با پرداختن اغراق آمیز و بعضاً مغرضانه به مقوله فقر و مشکلات اجتماعی، ترسیم گر زندگی فلاکت بار بوده اند که البته در باره کنایه‌ها و تعریضات غیرمنصفانه‌ای هم به شرایط زیست پس از انقلاب داشته اند که در جای خود نیاز به بحث تفصیلی و عمیق خاص خود دارد.
۲- هنجار زدایی از روابط افراد در کانون خانواده و حتی بین زوجین از دیگر آثار نامطلوب بسیاری از سریال‌های شبکه نمایش خانگی است، کما این که بسیاری از جامعه شناسان متدین نسبت به ترویج روابط آزاد و خارج از چارچوب ازدواج در این سریال هشدار داده و می‌دهند.
واقعیت تلخی که وجود دارد این است که چارچوب خانواده و قوام آن در این سریال‌ها حداقلی است چه آن که بیشتر تصویرگر زندگی افرادی است که بدون هیچ نسبتی حتی با هم در یک خانه زندگی می‌کنند.
۳-استفاده از کلمات مذموم، رکیک و دشنام‌های متعدد از ویژگی‌های غیرقابل انکار برخی از همین سریال هاست که طبعاً تداوم این وضع اثر نامطلوبی بر فرهنگ عمومی جامعه هم می‌گذارد.
۴-به هر حال این واقعیت تلخ غیرقابل انکار است که شبکه نمایش خانگی مرهون نگاه تجاری به حوزه فرهنگ است؛ نگاه و رویکری که به اجمال می‌توان به برخی آثار آن همچون جلوه گری سبک زندگی‌های لاکچری و ایجاد سرخوردگی در جوانان، تغلیظ نگاه جنسیتی منبعث از فرهنگ غرب به زنان و دختران و البته ضدیت با فرهنگ ناب ایرانی و اسلامی در پرتوی نشر اندیشه غربی اشاره کرد.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد